(de Mares Online, Ed. Sial, 2008)
Imagen: Martín Toyé
Trepar coma hedra melancólica
recordando cada momento
cada latido mineral
feitos, ti e mais eu,
follas da mesma árbore
rochas ardentes da mesma terra
na cópula de nós
confundidos nunha pel que esqueceu fronteiras.
Canta, meu amor,
cántame,
que chegou o tempo do goce e das cereixas.
***
Trepar coma hiedra melancólica
recordando cada momento
cada latido mineral
convertidos tú y yo,
hojas del mismo árbol
rocas ardientes de una misma tierra
en la cópula de nosotros
confundidos en una piel que olvidó fronteras.
Canta, mi amor,
cántame,
que ha llegado el tiempo del goce y de las cerezas.
(De: Dous corpos nus,
espíndose, en colaboración con Casimiro de Brito, Poética Edições, Lisboa
2016.)
No
soy un pájaro y ninguna red me atrapa. Soy un ser humano libre con una voluntad
independiente.
Charlotte
Brontë,
Jane Eyre
Esconderse en la docilidad, en la dulzura aparente. Pretender cadenas con un pie desencadenado. Ser oasis ajenos huyendo a zancadas de esa otra cara. No reconocerse en tantos momentos que fueron sombra de uno mismo. Lanzarse en brazos del amor con cortafuegos. Reírse de las propias máscaras. Besar la muerte como una liberación. Sucumbir a las brasas que no queman. Construir banderas blancas. Destruir esas banderas.