domingo, mayo 10, 2015



Codis

Desaprenc codis, el símbol domesticat,
els senyals sabuts de memòria.
Aquest viatge és un altre,
una cartografia desconeguda
[quan vull que volin ocells
hi neixen pins salvatges]

Com saber quan cal aturar-se?
Quan callar o diu adéu?

                        [Cega sóc, com ho fou Amor;

                        virtut i pecat a les palpentes]


***

CÓDIGOS

Desaprendo códigos, el símbolo domesticado,
las señales sabidas de memoria.
Este viaje es otro,
cartografía desconocida
                        [cuando quiero que vuelen pájaros,
                        nacen pinos salvajes]

¿Cómo saber cuándo hay que parar?
¿Cuándo callar o decir adiós?

                        [Ciega soy, como lo fue Amor;
                        virtud y pecado a tientas]



[De: L'amant circumstancial / El amante circunstancial, Ed. Sial, 2014]
Imatge: Chiara Fersini

2 comentarios:

Francesc Cornadó dijo...

Emprendemos viajes que son otros, distintos de los que esperábamos. Las brújulas se desorientan y las antiguas cartas de navegación ya no sirven.
Hay que plegar las velas y no dejar que el viento huracanado nos lleve al naufragio.
¿Cuándo echar el ancla?, inmediatamente, jamás esperar a que el viento amaine, ¡plegar las velas ya!
Muy buen poema, te felicito.
Francesc Cornadó

grupo unido de roda fogo dijo...

Querido (a) amigo (a) estou dando uma passadinha no teu Blog. E gostei muito e voltarei sempre. U abraço: Manoel Limoeiro de Recife - PE.Brasil.Visite o Blog por favor: http://www.grupounidoderodafogo.blogspot.com.br/

Recife -PE. 05 de junho de 2015.