martes, noviembre 18, 2008




Vén que che coma o corazón,
mazá sen paraísos,
vén que te leve docemente
ás entrañas desta noite habitada.

Déixame que me afunda
nos bicos espiñentos da túa boca
nesta hora húmida na que o meu corpo
te reclama deus.

Hoxe, se ti queres,
vou ser todas as cousas
que nunca nos prometemos,
que nunca nos negamos,
as que sempre soubemos.


(de A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)

--> Traducción al español: aquí.

Imagen: Samantha Wolov

12 comentarios:

Anónimo dijo...

Nunca supe galego.
Jamas imaginé asi el galego
Sabia de su música.
Escuche alguna vez el sonido de gaita.
Degusté sabores de allí..
Ahora se de uno nuevo...

ralero dijo...

Cómo negarse...

Abrazos.

Belén dijo...

Buf, el texto brillante, pero la foto... es que a mi la Wolow me pierde :)

Besicos

josef dijo...

Es muy bonito y brillante, creí que era portugués...se parecen tanto. Un abrazo!

alfonso dijo...

SI !!!

Bicos
_____

enrique dijo...

Maravilla en varios idiomas...

Churra dijo...

Es como musica , precioso.
Besos

Ingles Entumecidas dijo...

Cuando hago el amor me encanta que me hablen en brasileño. Eres una fuente constante de inspiración

Violeta dijo...

Pura, intens i contundent. Preciós.

Moooooolts petons.

El Deme dijo...

Vén que che coma o corazón. Si alguien me dice algún día eso, vamos, me muero de gusto.

MaLena Ezcurra dijo...

Maravillada te abrazo.


MaLena

coco dijo...

Ser todas las cosas que nunca se han prometido es tan bonito, que dan ganas de llorar. Y todo el poema, más. Anda, básabe los gleenex. Jorl.