Ao comezo foi a palabra,
o xesto,
a mirada quente,
as mans quedas debuxando sombras,
marcando límites,
moldeándote.
Logo,
olleite coma un fillo
que se aleita de soños.
Botaches a andar
por fin só,
nun voo acrobático e meu.
Naces de min
e a min volves;
remóntasme río arriba
para fecundar sen remedio
os días que te habito.
(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)
-->Traducción
Imagen: Roy Stuart
