lunes, septiembre 28, 2020

 



Trepar coma hedra melancólica

recordando cada momento

cada latido mineral

feitos, ti e mais eu,

follas da mesma árbore

rochas ardentes da mesma terra

na cópula de nós

confundidos nunha pel que esqueceu fronteiras.

 

Canta, meu amor,

cántame,

que chegou o tempo do goce e das cereixas.

 

***

 

Trepar coma hiedra melancólica

recordando cada momento

cada latido mineral

convertidos tú y yo,

hojas del mismo árbol

rocas ardientes de una misma tierra

en la cópula de nosotros

confundidos en una piel que olvidó fronteras.

 

Canta, mi amor,

cántame,

que ha llegado el tiempo del goce y de las cerezas.

 

 

(De: Dous corpos nus, espíndose, en colaboración con Casimiro de Brito, Poética Edições, Lisboa 2016.)

 


3 comentarios:

coco dijo...

Precioso.

Casi tanto como tú.

hanna dijo...

Un canto de amor. Besos

eli mendez dijo...

una poesia SUBLIME ...de principio a fin. Un abrazo grande