Trepar coma hedra melancólica
recordando cada momento
cada latido mineral
feitos, ti e mais eu,
follas da mesma árbore
rochas ardentes da mesma terra
na cópula de nós
confundidos nunha pel que esqueceu fronteiras.
Canta, meu amor,
cántame,
que chegou o tempo do goce e das cereixas.
***
Trepar coma hiedra melancólica
recordando cada momento
cada latido mineral
convertidos tú y yo,
hojas del mismo árbol
rocas ardientes de una misma tierra
en la cópula de nosotros
confundidos en una piel que olvidó fronteras.
Canta, mi amor,
cántame,
que ha llegado el tiempo del goce y de las cerezas.
(De: Dous corpos nus,
espíndose, en colaboración con Casimiro de Brito, Poética Edições, Lisboa
2016.)
3 comentarios:
Precioso.
Casi tanto como tú.
Un canto de amor. Besos
una poesia SUBLIME ...de principio a fin. Un abrazo grande
Publicar un comentario