
Ao comezo foi a palabra,
o xesto,
a mirada quente,
as mans quedas debuxando sombras,
marcando límites,
moldeándote.
Logo,
olleite coma un fillo
que se aleita de soños.
Botaches a andar
por fin só,
nun voo acrobático e meu.
Naces de min
e a min volves;
remóntasme río arriba
para fecundar sen remedio
os días que te habito.
(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)
-->Traducción
Imagen: Roy Stuart
11 comentarios:
RENACES COMO DIOSA MADRE. OH ASTARTE!
EL MITO SE HACE LENGUA UNA VEZ MAS, SE CONSTRUYE Y DECONSTRUYE DESPUES MILES DE VECES. VUELVES Y RETORNAS DE LA NADA. FECUNDAS A TUS HIJOS POR TI MISMA. CUIDADO CON SATURNO QUE TE ACECHA...DESPUES DE DEVORAR A TUS ENGENDROS QUIERE POBLARTE LOS CONTORNOS DE TERRIBLES CRIATURAS IMPERIOSAS!
ASTARTE COCINALO EN TU OLLA MILAGROSA... DESAPARECELO EN ESTE INSTANTE...PERPETUA TU DESEO!
OTRO EXCELENTE POEMA PARA ESTE BLOG DE MULTIPLES MIRADAS.
Y, expulsando a los dioses del templo que habían tomado, violentos, el verbo se hizo carne. Y la paz, ya hasta el ocaso.
Abrazos.
Qué belleza es el gallego para la poesía...
… con la mirada en blue…
En gallego suena más melodioso.
Hasta se puede oir la voz
... bicos azules
CR & LMA
____________________________
No he entendido nada, pero suena bonito. Me pasa lo mismo con los fados.
Es difícil olvidar los primeros brazos amorosos que nos sujetaron...
Incluso de modo inconsciente los buscamos
Saludos
No he entendido nada, pero quien necesita entender una preciosidad como esta.
Cásate conmigo, y lo estropeamos.
Que bien suena en gallego..
Un beso
Maravillosos versos, propios de una diosa que amamanta.
*coco... te recomiendo que leas la traducción antes de encaminarte al altar. Es para que te vayas enterando...
poema de creacion, de simetria irresistible, toda una maravilla, besos
qué afán de posesión :P
Besos, poeta!
Publicar un comentario