viernes, marzo 29, 2013

Traición




quiero y no quiero
hoy y mañana y ayer
o quizás mañana quiero
y ayer no                [o al revés]

 
la mujer-contradicción
traicionándose a sí misma

en blanco-y-negro
ovejanegra-y-verde
y-gris-y-malva

perversa-santa buena-y-mala
piensa que
aún pronto demasiado tarde

y ya no sabe
si es o no es
o-ahora-o-mañana o un nunca-talvez




Imagen: Erwin Blumenfeld

domingo, marzo 03, 2013

Vetlla


 
 
En quin moment?
Quina va ser l'hora [quin-el-minut-el-segon]?

 
Potser també caldria un Com
si no fos perquè tot es va fondre poc a poc [a-poc-a-poc]
es va fondre

en aquest part d'interrogants
que es claven com ungles de gel
un cop més
un cop més

 
esmicolada roca en platges d'una absència fou,
la boca de sorra convertida en mortalla
en l'agonia plàcida d’un marat que fuig ànima avall
quan res té ja sentit
quan res no val la pena

 
anys que pesen                                      [em pesen]
com la darrera llosa
pesen

 
a les esquenes d’un hèrcules impotent
que es plega
es plega

sent paraula quan ja no ets
emparaulat entre les meves mans el nostre cadàver

el món s’ha fet tan petit                           [tan petit]
en aquesta història que ja és història
que ja no parla de tu ni de mi
que ja no parla dels nostres cossos nus    [com-un-nus]
ja no

 
Ens hem donat mort
[a consciència i sense voler]
i ara vetllo el meu diminutíssim cor dinamitat

 
*************

VELA


En qué momento?
En qué hora [qué-minuto-qué-segundo]?

 

Quizás también cabría un Cómo
si no fuese porque todo se funde poco a poco [poco-a-poco]
se funde

 
en este parto de interrogantes
que se clavan como uñas de hielo
una vez más
una vez más

 
desmenuzada roca en playas de una ausencia fue,
la boca de arena convertida en mortaja
en la agonía plácida de un marat que huye alma abajo
cuando nada tiene ya sentido
cuando nada vale la pena

 
años que pesan                         [me pesan]
como la última losa
pesan

 
a las espaldas de un hércules impotente
que se vence
se vence

siendo palabra cuando ya no eres
empalabrado entre mis manos nuestro cadáver

 
el mundo se ha hecho tan pequeño                        [tan pequeño]
en esta historia que ya es historia
que ya no habla de ti ni de mí
que ya no habla de nuestros cuerpos desnudos [como-un-nudo]
ya no

 
Nos hemos dado muerte
[a conciencia y sin querer]
y ahora velo doliente
mi diminutísimo corazón dinamitado
 

 Imatge: Catrin Weltz-Stein